Gedachtensporen

Met het verwijderen van oude triggers blijven er soms nog “gedachtensporen” achter.

Als je het ontstaan van een trigger of overtuiging vergelijkt met een geplant zaadje, waar vervolgens een onkruidstruik uit groeit, dan kun je je bij het -met wortel en al-  verwijderen van die struik voorstellen dat er nog wat gruis aan de wortels hing wat terugvalt in de tuin.
Dat gruis zijn feitelijk de gedachtensporen aan de triggers die daar ooit groeiden.

Je bent gewend op een bepaalde manier te reageren in situaties die je triggeren. Dat weet je nog, alleen voel je na de sessies bij mij die aandrang niet meer. Het gevoel is weg.

Ik vergelijk het altijd met wanneer ik 3 weken op de camping heb gestaan met de tent en bij elk regendruppeltje op spring om alle ramen dicht te ritsen en de was binnen te halen. Zie je me al rond die tent rennen?
Als ik daarna weer thuis ben en het gaat regenen voel ik een nanoseconde dezelfde neiging om te gaan rennen om de ramen te gaan sluiten, terwijl dat thuis helemaal niet hoeft. Ik heb hier een vast dak boven mijn hoofd en de enige ramen die open staan zijn kiepramen. Maar mijn lichaam staat nog een paar dagen geprogrammeerd op “rennen als het regent, anders worden de bedden nat”.

Dit soort gedachtenrestjes zie je soms ook nog nadat je oude triggers in hypnose getransformeerd hebt. De angst voor onweer is weg, maar zodra je bliksem ziet heb je toch nog even de neiging om weg te duiken. Je voelt de angst niet meer, maar je lijf is gewend dat er actie volgt op het geluid van donder en het weerlichten van bliksem. Het enige dat je hoeft te doen is erop vertrouwen dat het al veranderd is en jij alleen nog even mag wennen aan je nieuwe reactie.

Voor jouw omgeving geldt dat trouwens ook: mensen om je heen verwachten een bepaalde reactie van je op onweer of die spin. Dat hoeft niet meer.